Uit een nieuw onderzoek blijkt dat genetische variaties geassocieerd met rood haar de wondgenezing kunnen vertragen, hoewel het effect waarschijnlijk klein en behandelbaar is. Onderzoekers hebben een verband ontdekt tussen het MC1R-gen, dat de haarkleur bepaalt, en de snelheid waarmee wonden sluiten. Deze bevinding zou kunnen leiden tot betere behandelingen voor chronische wonden, zelfs bij personen met rood haar.
De genetische connectie
Onze haarkleur wordt grotendeels bepaald door het MC1R-gen, dat de balans regelt tussen donkerbruine en roodgele pigmenten in de haarzakjes. Mensen met bruin of zwart haar dragen doorgaans actieve vormen van dit gen. Daarentegen hebben bijna alle roodharigen minder actieve of volledig inactieve vormen als gevolg van genetische mutaties. Hetzelfde eiwit dat wordt gecodeerd door MC1R speelt ook een rol bij huidontstekingen, wat wetenschappers ertoe aanzet de invloed ervan op wondgenezing te onderzoeken.
Muisstudie onthult genezende verschillen
Om dit verband te onderzoeken hebben onderzoekers van de Universiteit van Edinburgh een onderzoek uitgevoerd bij muizen met zwart en rood haar. De roodharige muizen hadden een volledig inactieve vorm van het MC1R-eiwit. Nadat ze gestandaardiseerde wonden op de ruggen van beide groepen hadden gemaakt, merkten ze dat de wonden bij de roodharige muizen na één week met slechts 73% krompen, vergeleken met 93% bij de zwartharige muizen. Dit suggereert dat een actief MC1R-eiwit de wondsluiting versnelt.
Mogelijke behandeling voor chronische wonden
Het team testte vervolgens een experimenteel actueel medicijn dat was ontworpen om de activiteit van actieve MC1R-vormen te stimuleren. Wanneer het medicijn werd aangebracht op wonden bij zwartharige muizen, verhoogde het de wondsluiting met meer dan het dubbele van het aantal onbehandelde wonden. Het medicijn werkt door het aantal inflammatoire immuuncellen te verminderen, die de genezing kunnen vertragen bij chronische aandoeningen zoals diabetes.
Implicaties voor mensen
Omdat wondgenezing vergelijkbaar is tussen muizen en mensen, is deze aanpak veelbelovend voor de behandeling van mensen, zelfs roodharigen. Degenen met volledig inactieve MC1R-vormen hebben echter mogelijk geen baat bij het medicijn. Gelukkig hebben de meeste roodharigen een zekere mate van eiwitactiviteit, waardoor ze potentiële kandidaten voor behandeling zijn.
Veiligheid en toekomstige tests
Geneesmiddelen die zich op dit eiwit richten, worden al gebruikt voor aandoeningen zoals erytropoëtische protoporfyrie, wat een acceptabel veiligheidsprofiel suggereert. Het team is van plan binnenkort met proeven op mensen te beginnen, maar verder onderzoek is nodig om de veiligheid en effectiviteit te verifiëren, vooral bij geïnfecteerde wonden. Sommige deskundigen waarschuwen dat het medicijn de reactie van het lichaam op een infectie zou kunnen verstoren, terwijl anderen denken dat het het tegenovergestelde effect zou kunnen hebben.
Klein effect voor roodharigen
Ondanks de bevindingen benadrukken onderzoekers dat roodharigen zich niet al te veel zorgen hoeven te maken. Het effect van MC1R op de wondgenezing is waarschijnlijk klein en de meeste mensen merken misschien niet eens een kleine vertraging. De ontdekking zou echter kunnen leiden tot effectievere behandelingen voor chronische wonden, waar mensen van alle haarkleuren baat bij hebben
