Vorige week registreerde een handvol telescopen twee duidelijke lichtflitsen afkomstig van het maanoppervlak, een bewijs dat asteroïden het maanlandschap insloegen. Deze gebeurtenissen herinneren ons eraan dat de maan, vaak gezien als een rustige bol, in werkelijkheid een dynamische omgeving is die voortdurend wordt gebombardeerd door ruimteschroot.
Een luidruchtige buur: maaninslagen en hun betekenis
Astronomen weten al lang dat de maan niet immuun is voor de meedogenloze regen van asteroïden, maar deze recente flitsen benadrukken het voortdurende karakter van deze activiteit. Daichi Fujii, curator van het Hiratsuka City Museum in Japan, die het oppervlak van de maan in de gaten houdt met zijn telescopen, ontdekte donderdag om 20.33 uur voor het eerst een korte lichtuitbarsting. lokale tijd. Toen, slechts twee dagen later, op zaterdag om 20.49 uur, observeerde hij opnieuw een heldere flits, wat zorgde voor een zeldzame opeenvolgende gebeurtenis.
Deze inslagen zijn niet griezelig; ze zijn het natuurlijke gevolg van ruimterotsen die in botsing komen met het maanoppervlak.
Botsingen met hoge snelheid: wat gebeurt er als asteroïden inslaan?
Zonder een atmosfeer die ze afremt, slaan deze asteroïden met duizelingwekkende snelheden in op de vulkanische bodem van de maan: tot wel 100.000 kilometer per uur, een snelheid die grofweg dertig keer hoger is dan die van een straaljager. Zelfs relatief kleine asteroïden, slechts een paar meter lang, kunnen bij een botsing krachtige explosies veroorzaken, wat overeenkomt met een bescheiden voorraad dynamiet. Deze explosies veroorzaken vluchtige flitsen die over grote afstanden vanaf de aarde zichtbaar zijn.
Door te begrijpen hoe vaak de maan door deze kleinere asteroïden wordt getroffen, kunnen astronomen hun schattingen van het aantal grotere, potentieel gevaarlijke asteroïden in ons zonnestelsel verfijnen.
De gevolgen volgen: een toegewijde waarnemer
Fujii’s lopende project om het maanoppervlak te monitoren heeft sinds 2011 ongeveer 60 inslagen gedocumenteerd. Hij maakt gebruik van een netwerk van telescopen in Fuji en Hiratsuka, waarbij software automatisch beweging en explosies detecteert. Hoewel individuele effecten vaak voorkomen, komt het minder vaak voor dat er binnen zo’n kort tijdsbestek twee worden waargenomen.
De eerste flits vond plaats net ten oosten van de 70 mijl brede Gassendi-krater. De tweede verscheen ten westen van Oceanus Procellarum, een uitgestrekte 2600 kilometer lange vlakte bestaande uit gekristalliseerd magma.
Illusies uitsluiten: bevestiging van de asteroïde-inslagen
Hoewel kosmische straling soms valse positieven kan produceren (vreemde vonken die op telescopen verschijnen), hebben meerdere observatoria in Japan onafhankelijk van elkaar dezelfde glimpen vanuit verschillende hoeken vastgelegd, wat sterk duidt op echte inslagen van asteroïden.
“Die inslagflitsen lijken echt”, zegt Juan Luis Cano, een lucht- en ruimtevaartingenieur bij het Near-Earth Object Coördinatiecentrum van de European Space Agency. “Wat mij opviel is dat ze allebei wat boven het gemiddelde lijken te liggen qua flitsgrootte”, wat aangeeft dat de inslagen heftiger waren dan normaal.
Mogelijke oorsprong: de gebeurtenissen koppelen aan een meteorenregen
Fujii vermoedt dat deze asteroïden mogelijk verband houden met de Tauriden-meteorenregen, die langs komeet Encke stroomt en deze maand zijn hoogtepunt bereikt. De Tauriden staan bekend om het produceren van groter dan gemiddelde meteoren die met hoge snelheden reizen, waardoor de kans groter wordt dat sommige de maan zullen treffen in plaats van te verbranden in de atmosfeer van de aarde.
Toekomstige implicaties: bescherming van onze maantoekomst
Fujii’s toewijding aan het monitoren van de maan wordt gedreven door de wens om de veiligheid van de maan te verbeteren. Terwijl zowel ruimtevaartorganisaties als particuliere bedrijven maanbewoning nastreven, wordt het begrijpen van de frequentie en energie van deze inslagflitsen steeds belangrijker voor het ontwerpen en exploiteren van veilige maanbases.
Het lopende onderzoek dient als een cruciale stap in de richting van het beschermen van onze toekomst in de ruimte.
