NASA’s Artemis 3-missie, gericht op het terugbrengen van astronauten naar de maan, wordt geconfronteerd met een aanzienlijke vertraging, die nu wordt verwacht voor 2028, als gevolg van aanhoudende ontwikkelingsproblemen met de Starship-raket van SpaceX. Interne SpaceX-documenten onthullen een tijdlijn die in tegenspraak is met de eerdere doelstellingen van NASA, wat aanleiding geeft tot bezorgdheid over de haalbaarheid van het landen van mensen op het maanoppervlak binnen het oorspronkelijk geplande tijdsbestek.
De problematische ontwikkeling van het ruimteschip
Het ambitieuze Starship-programma van SpaceX, ontworpen voor volledige herbruikbaarheid en een hoog laadvermogen, heeft tijdens de testvluchtfase tegenslagen ervaren. Hoewel het programma mijlpalen heeft bereikt, zoals het herstel van de Super Heavy-booster, resulteerden verschillende lanceringen in 2023 in het verlies van de bovenste trap van het schip. Ondanks recente verbeteringen met de Block 2-versie blijft de ontwikkeling van het voertuig achter op schema, wat gevolgen heeft voor de maanlandingsplannen van NASA.
Herziene tijdlijnen en contractimplicaties
Volgens het uitgelekte SpaceX-document is de eerste demonstratie van het bijtanken tussen Starship-voertuigen nu gepland voor juni 2026, met een onbemande maanlanding in juni 2027. De vroegst mogelijke bemande maanmissie wordt geschat op september 2028. Deze data vallen buiten het oorspronkelijke NASA-contract, wat SpaceX ertoe aanzet om in overleg met de ruimtevaartorganisatie nieuwe deadlines te zoeken.
Artemis Programma Cadansvertraging
De vertraging van Artemis 3 tot 2028 zal de gemiddelde frequentie tussen Artemis-programmamissies verlengen tot meer dan twee jaar, een schril contrast met het tempo van het Apollo-programma van één lancering elke 4,5 maanden tussen 1968 en 1972. Artemis 2, gepland voor februari 2026, zal astronauten rond de maan sturen, maar zal geen landing omvatten.
Uitdagingen op het gebied van herbruikbaarheid
Het streven van SpaceX naar volledige herbruikbaarheid van Starship, een prestatie die nog nooit eerder is bereikt voor een orbitaal draagraket, levert aanzienlijke technische hindernissen op. Hoewel het bedrijf de reflight-renovatie onder de knie heeft met zijn Falcon 9-booster, blijft de tweede fase eenmalig gebruik. Het ontwerp van Starship, gericht op volledige herbruikbaarheid, is essentieel voor de langetermijndoelen van SpaceX, waaronder de kolonisatie van Mars, maar introduceert complexiteiten die van invloed zijn op de tijdlijn van NASA’s maanmissies.
Er zijn nog cruciale mijlpalen
Om aan zijn Artemis 3-verplichtingen te voldoen, moet SpaceX een orbitale cryogene brandstofoverdracht en een onbemande maanlanding demonstreren. De maanlander van het Starship heeft tot twaalf tankbeurten in de ruimte nodig om voldoende drijfgas aan boord te hebben voor de landing en terugkeer. Deze mijlpalen blijven onbewezen, waardoor NASA overgeleverd is aan het ontwerptraject van SpaceX.
De vertraging onderstreept de uitdagingen die gepaard gaan met het vertrouwen op een particulier bedrijf voor kritieke ruimtemissies. Hoewel SpaceX een revolutie teweeg heeft gebracht in de ruimtevaart, zorgen de ambitieuze ontwerpdoelen voor vertragingen die van invloed zijn op overheidsprogramma’s. De herziene tijdlijn roept vragen op over het vermogen van NASA om het momentum in de maanverkenning te behouden en de afhankelijkheid van het agentschap van innovatie uit de particuliere sector
