De identiteit van een in Groot-Brittannië ontdekt skelet uit het Romeinse tijdperk, bekend als de Beachy Head Woman, is definitief opgehelderd door middel van geavanceerde DNA-analyse. In tegenstelling tot eerdere speculaties die een Afrikaanse of Oost-mediterrane oorsprong suggereren, bevestigt het laatste onderzoek dat ze genetisch vergelijkbaar was met andere individuen die in Romeins Groot-Brittannië en de hedendaagse Britten woonden.
De lang gekoesterde misvatting
Ruim tien jaar lang leidden de overblijfselen van de Beachy Head Woman, voor het eerst gevonden in het midden van de 20e eeuw en herontdekt in 2012, tot discussie over haar afkomst. De eerste observaties van haar schedel brachten sommige onderzoekers ertoe te veronderstellen dat zij misschien wel de ‘eerste zwarte Brit’ zou zijn. Deze veronderstelling, gevoed door fysieke kenmerken, kreeg grip in de media, academische kringen en educatief materiaal. De basis voor deze bewering was echter gebrekkig: vertrouwen op de morfologie van de schedel om etniciteit te bepalen is achterhaald en onbetrouwbaar.
De genetische doorbraak
De nieuwe analyse, geleid door William Marsh van het Natural History Museum (NHM) in Londen, maakte gebruik van de modernste DNA-technieken. Deze methoden brachten een ‘sterke genetische affiniteit’ aan het licht tussen de Beachy Head Woman en de Britse plattelandsbevolking tijdens de Romeinse bezetting (129–311 n.Chr.).
Het genetische profiel van de vrouw suggereert dat ze waarschijnlijk blauwe ogen, licht haar en een huid had die varieerde van bleek tot donker. Cruciaal is dat er geen bewijs is van recente Afrikaanse afkomst in haar genoom. Eerder suggereerde een analyse uit 2017 een oorsprong uit het Oost-mediterrane gebied, maar ook dit is weerlegd door de preciezere huidige bevindingen.
Waarom dit belangrijk is
De zaak onderstreept een cruciaal punt: aannames gebaseerd op fysieke verschijning zijn vatbaar voor fouten. Het verhaal van de Beachy Head Woman benadrukt hoe gemakkelijk verouderde antropologische methoden tot onnauwkeurige conclusies kunnen leiden. Genetica biedt een veel robuustere en objectievere manier om oude populaties te begrijpen.
“Onze wetenschappelijke kennis evolueert voortdurend, en als wetenschappers is het onze taak om naar antwoorden te blijven zoeken”, zegt NHM-antropoloog Selina Brace.
Deze ontdekking doet niets af aan het belang van diversiteit in de Britse geschiedenis, maar maakt wel duidelijk dat het verhaal van de Beachy Head Woman verkeerd werd geïnterpreteerd. Het incident herinnert ons eraan dat genetische gegevens bij de reconstructie van het verleden altijd voorrang moeten krijgen op subjectieve interpretaties.
De ware oorsprong van de Beachy Head Woman, nu onthuld door DNA, toont aan dat aannames over afkomst alleen op basis van uiterlijk misleidend kunnen zijn. Naarmate de technologie vordert, groeit ook ons begrip van de menselijke geschiedenis, en deze zaak illustreert waarom rigoureus wetenschappelijk onderzoek essentieel is.
