De gemeenschappen aan de noordoostelijke kust van de Verenigde Staten zien een sombere toekomst tegemoet: extreme overstromingen die momenteel eens in de eeuw worden verwacht, kunnen binnen de komende 75 jaar een jaarlijkse gebeurtenis worden. Een nieuwe studie gepubliceerd in Earth’s Future onthult deze alarmerende trend, aangedreven door de gecombineerde krachten van intensivering van orkanen en versnellende zeespiegelstijging. De bevindingen onderstrepen een cruciale verschuiving in de risicobeoordeling, die onmiddellijke aanpassingsmaatregelen vereist.
De toenemende dreiging
Onderzoekers gebruikten geavanceerde computermodellen om toekomstige stormpatronen te simuleren onder verschillende scenario’s voor koolstofemissies. De resultaten zijn duidelijk: naarmate de temperatuur op aarde stijgt, zullen orkanen naar verwachting zowel frequenter en intenser worden. Tegelijkertijd zal de stijgende zeespiegel de impact van zelfs gematigde stormen versterken. Dit betekent dat historische ‘honderdjarige’ overstromingen – gebeurtenissen met een kans van 1% dat ze zich in een bepaald jaar zullen voordoen – tegen het einde van de eeuw gemeengoed zouden kunnen worden.
Onder gematigde emissiescenario’s zouden overstromingen “500 jaar” (gebeurtenissen met een jaarlijkse kans van 0,2%) elke 1 tot 60 jaar kunnen plaatsvinden. Bij hogere emissies neemt die frequentie toe tot 1 op 20. De studie brengt ook regionale verschillen aan het licht. In noordelijke staten als New York en Connecticut is de stijging van de zeespiegel de belangrijkste oorzaak van het toegenomen overstromingsrisico, terwijl gebieden verder naar het zuiden, zoals New Jersey en Virginia, een gecombineerde dreiging zullen ervaren van zowel stijgend water als intensivering van de storm.
De menselijke factor: onzekerheid in emissies
De meest ontnuchterende conclusie van het onderzoek is niet alleen het fysieke risico, maar ook de onzekerheid eromheen. Zoals Jeff Ollerhead, een kustgeomorfoloog aan de Mount Allison University, opmerkt, is de grootste variabele in toekomstige klimaatmodellen niet wetenschappelijk: het is menselijk gedrag.
‘We weten niet wat mensen gaan doen’, zei hij, verwijzend naar de politieke reacties op de klimaatcrisis. “Dat is de grootste onzekerheid.”
Dit betekent dat zelfs de meest nauwkeurige modellen afhankelijk zijn van beslissingen die vandaag de dag worden genomen over de CO2-uitstoot. Zonder snelle, significante reducties worden de worstcasescenario’s steeds waarschijnlijker.
Het nieuwe normaal: aanpassing is de sleutel
De implicaties zijn duidelijk: kustgemeenschappen moeten zich voorbereiden op een toekomst waarin overstromingen geen uitzondering zijn, maar de norm. Zelfs kleinere stormen zullen grote schade aanrichten als de zeespiegel blijft stijgen. Orkaan Fiona, die in 2022 Atlantisch Canada trof, dient als voorproefje: een stormvloed van 2,5 meter zou in de komende decennia gepaard kunnen gaan met een zwakkere storm als de zeespiegel met slechts 1,20 meter stijgt.
De meest effectieve verdediging is verplaatsing: landinwaarts en bergopwaarts. Maar voor veel gemeenschappen is dit niet haalbaar. Bijgewerkte bouwvoorschriften die rekening houden met toekomstige overstromingsrisico’s zijn essentieel, maar ze moeten verder gaan dan de huidige normen die zijn gebaseerd op verouderde benchmarks van ‘100-jarige gebeurtenissen’. Zoals Begmohammadi opmerkt: “Een 100-jarig evenement nu is niet hetzelfde als een evenement in de toekomst.”
De realiteit is deze: kustoverstromingen zullen frequenter en ernstiger worden, waardoor gemeenschappen gedwongen worden zich aan te passen of het risico lopen overweldigd te worden. De tijd om ons voor te bereiden ligt niet in de toekomst, maar nu.
