Powracające pumy do Patagonii nie tylko odzyskują swoje terytorium, ale także przepisują zasady postępowania dużych kotów, polując na łatwą i niezwykłą zdobycz: pingwiny Magellana. Niedawne badania pokazują, że te zwykle samotne drapieżniki wykazują wobec siebie niespotykaną tolerancję, napędzaną skoncentrowanym źródłem pożywienia w kolonii pingwinów kontynentalnych. To pokazuje, jak wysiłki na rzecz ponownego zdziczenia mogą stworzyć zupełnie nową dynamikę ekologiczną, zamiast po prostu przywracać warunki z przeszłości.
Powrót pumy i początek polowania na pingwiny
Przez większą część XX wieku hodowcy owiec wypędzali pumy z Patagonii. Jednak wraz z utworzeniem Parku Narodowego Monte Leon w 2004 roku koty zaczęły wracać. Pod ich nieobecność powstała wyjątkowa sytuacja: duża kolonia pingwinów Magellana, zwykle spotykana na przybrzeżnych wyspach, utworzyła na kontynencie miejsce lęgowe, liczące około 40 000 par. Powracające kuguary szybko wykorzystały tę nową szansę, a szczątki pingwinów pojawiły się w ich odchodach wkrótce po utworzeniu parku.
Badacze początkowo wysnuli teorię, że za tą zmianą stoi tylko kilka osób. Jednak dokładne monitorowanie ujawniło, że wiele pum aktywnie żerowało na pingwinach, co skutkowało niezwykle dużą koncentracją drapieżników w pobliżu kolonii lęgowej.
Tolerancja społeczna napędzana przez obfitą ofiarę
Badanie opublikowane w Proceedings of the Royal Society B wykazało, że kuguary regularnie polujące na pingwiny wykazywały znacznie wyższy poziom interakcji społecznych niż te, które polowały na inne ofiary. Naukowcy wyśledzili 14 pum za pomocą obroży GPS, dokumentując 254 spotkania między osobnikami polującymi na pingwiny, w porównaniu do zaledwie czterech spotkań między osobnikami, które nie polowały na pingwiny. Spotkania te skupiały się wokół kolonii pingwinów, co sugeruje, że obfite źródło pożywienia ogranicza konkurencję i pozwala kotom być bardziej tolerancyjnymi wobec siebie.
To zachowanie jest szczególnie godne uwagi, ponieważ kuguary są zazwyczaj samotnymi zwierzętami i dysponują dużymi terytoriami. Obecność kolonii pingwinów spowodowała, że zagęszczenie pum w parku przeszło dwukrotnie, przekraczając wcześniej odnotowane stężenia w Argentynie. Zmiana dynamiki społecznej jest bezpośrednią konsekwencją skoncentrowanego i niezawodnego źródła żywności.
Implikacje dla ochrony przyrody i zarządzania ekosystemami
Odkrycia podkreślają złożoność współczesnych działań ochronnych. Przywrócenie dzikiej przyrody nie tylko przywraca ekosystemy do poprzedniego stanu; tworzy nowe interakcje, które zmieniają zachowanie zwierząt. Zrozumienie tych zmian jest niezbędne dla skutecznego zarządzania. Współautor badania Mitchell Serota podkreśla, że strategie ochrony powinny opierać się na dzisiejszym funkcjonowaniu ekosystemów, a nie na założeniach dotyczących przeszłości.
Nadal ocenia się wpływ polowań na pumy na kolonie pingwinów. Podczas gdy duże, dobrze uformowane kolonie mogą być odporne, mniejsze lub nowo tworzące się kolonie mogą być bardziej podatne. Sytuacja ta stanowi wyzwanie dla zarządców parków, ponieważ dotyczy interakcji dwóch rodzimych gatunków w sposób odbiegający od wzorców historycznych.
Naukowcy planują zbadać, jak te zależności wpływają na inne gatunki ofiar, takie jak guanaki, aby lepiej zrozumieć kaskadowe skutki w ekosystemie.
Ostatecznie przystosowanie się pumy patagońskiej do polowań na pingwiny uwydatnia nieprzewidywalne skutki ponownego zdziczenia i potrzebę elastycznych strategii ochrony opartych na danych.
